rozdział 2

*oczami Justina*

Kurwa, jak ja się znalazłem na stole. W sumie to olać to, teraz musiałem porozmawiać z Mią. Myślę, że lepiej będzie jak sam jej powiem o tym co się stało. Szczerze ? to strasznie się czuje przez to, że się z nią tak po prostu przespałem. Jeszcze wczoraj bym się w ogóle tym nie interesował, ale teraz wiem, że czuje coś do tej dziewczyny. W głębi serca miałem nadzieje, że jak jej to powiem to mi wybaczy, ale rozum mi mówi, że to spieprzyłem i to się już nie odpieprzy. Wstałem i zacząłem jej szukać, ale niestety z nijakim skutkiem, więc postanowiłem zapytać się Emmy o to gdzie jest. Znalazłem ją leżącą na podłodze w kuchni i lekko ją szturchnąłem. 

- sorry, że cię budzę, ale może wiesz gdzie jest Mia ? - zapytałem pełen nadzieji

- poszła szukać Matta - barkneła widocznie zdenerwowana tym, że ją obudziłem i po raz kolejny zasnęła

Zacząłem ich szukać, co nie było wcale łatwe, jej domy nie należy do najmniejszych. Na parterze ich nie było więc wszedłem na pierwsze piętro. Moje poszukiwania rozpocząłem od pokoju brata Arii. Otworzyłem drzwi i zobaczyłem Matta i Mie. Niby spoko w końcu ich szukałem, ale ta scenka ?! Matt przytulał płaczącą Mie, a ta kiedy mnie zobaczyła zaczęła jeszcze bardziej wyć.

- spierdalaj z mojego życia - krzyknęła krztusząc się łzami - przeleciałeś mnie więc czego jeszcze chcesz ?!

- przepraszam ... - tylko tyle udało mi się z siebie wydusić. Takiej reakcji się nie spodziewałem. Nawet nie wyobrażałem sobie Mii w tak złym stanie. Chciałem ją przytulić i powiedzieć "wszystko będzie dobrze" ale to prze zemnie płakała

- myślisz, że przyjdziesz tutaj i powiesz przepraszam, a ja rzucę ci się na szyje. O i może zrobię ci jeszcze loda ?! - wrzasnęła

- A wiesz, że bardzo chętnie - nie wytrzymałem, z natury jestem nerwowym człowiekiem, a ona jeszcze mnie tak cholernie wkurzyła, no więc te ostatnie słowa wykrzyczałem z chamskim uśmiechem

- uspokójcie się - krzyknął Matt, ale ja nie miałem zamiaru się poddać. 

- wczoraj sama chciałaś tego stosunku - powiedziałem już trochę bardziej spokojnie

- oj przepraszam, że upiłam się po tym jak pokazałeś się z tą dziwką Kim - ona nie mówiła tylko cały czas wrzeszczała, a mi już głowa pękała - a ty byłeś trzeźwy, Matt albo Simon by mnie na pewno tak nie wykorzystał

- sama wskoczyłaś mi do łóżka - powiedziałem nie myśląc

- niby czemu miałabym to robić ?! - zapytała, a po jej policzkach spływały łzy

- bo jesteś szmatą - o matko czy ja to powiedziałem głośno ?! to już po mnie ...

- Zamknijcie się - Matt postanowił przerwać chwile ciszy która zapanowała po  moich słowach - ty Justin mówiąc to pokazałeś jakim jesteś dupkiem, a ty Mia powinnaś się trochę uspokoić

Nie czułem żalu do Matta za to jak mnie nazwał. To, że miał rację to jedna sprawa, a do tego dochodzi jeszcze jedna sprawa. Dwóch przyjaciół kłócących się makabrycznie, nie wiem czy to spełnienie marzeń. Podziwiam go, że tak długo wytrzymał. Nagle Mia zaczęła wychodzić z pokoju. Usiadłem i patrzyłem przez okno, kiedy zobaczyłem, że ona wychodzi. 

- Gdzie ty idziesz ? - zapytałem, całkowicie spokojnie

- jak najdalej stąd, a wogóle to dlaczego ja ci się tłumacze - oczywiście krzykneła

- bo jestem twoim przyjacielem - lekko zadrżał mi głos, ale nie chciałem dać tego po sobie poznać

- byłeś - powiedziała, a po chwili dodała - i już nigdy nim nie będziesz

~@~

przepraszam, że tak długo zajeło mi napisanie tego rozdziału i zdjaje sobie sprawę z tego, że jest beznadziejny, ale obiecuje, że następny, który ukaże się we wtorek będzie lepszy. Pozdrawiam wszystkie belibers <3